İKİ DUDAĞIMIN ARASINDA KALDI SESİM – Nesrin LORA

İKİ DUDAĞIMIN ARASINDA KALDI SESİM

İki dudağımın arasında kaldı sesim,

Haykırdı haykıracak.

Bu nasıl bir sessizlik;

Toprak sağır,

Gök dilsiz.

Fırtana öncesi sessizlik değil.

Biraz daha sussam,

Yırtılacak gece.

Şimşek de çakıyor öte yandan,

Gün kararacak birazdan.

Bulutlar üzerime geliyor sanki,

Birazdan yağmur yağacak.

İki dudağımın arasında kaldı sesim.

Ne yana dönsem,

O yandasın.

Normalde, köpekler ulumaya başlardı

Bu saatlerde.

Lakin yok.

Ne evine yetişmeye çalışan adam,

Koşarak geliyor,

Ne de karşıdan izlediğim komşu kadın,

Yemeğini yapıyor.

Bir ben suskunum sanırsın,

Bir ben yapayalnız,

Sokak ortasında.

Oysa ki;

Ne yana dönsem, sen ordasın

Islak çığlığın kulaklarımda.

İki dudağımın arasında kaldı sesim.

Haykırdı haykıracak.

Bir duyan olsa!

Bir gören!

Yavaşça karanlığa hapis oluyor bedenim,

Gözlerim kamaşıyor.

Uzaktan bir arabanın lambaları

Yanıyor sanıyorum, değil.

Beynim oyun oynuyor adeta.

Her zaman göz kırpan, sokağın lambaları da

Yanmıyor artık.

Korkmak, bir bana yakışıyor.

Yürüyorum, epeyce ıslandım da.

Üşüdüm desem donacağım.

Arada bir arkama bakıyorum,

Çıkmaz bir sokak bile yok.

Gururumu alaşağı edip,

Dönmek hayal oluyor geriye.

İki dudağımın arasında kaldı sesim.

Ne yana dönsem sen ordasın

Sessizliğimle başbaşasın.

24. 04.2020

Nesrin LORA

Simurg-News'i sosyal medyadan da takip edebilirsiniz!

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•